آموزش کودکان سندرم داون برای استفاده از توالت
آموزش کودکان سندرم داون برای استفاده از توالت روند آموزش کودکان برای استفاده از توالت را می توان یکی از خسته کننده ترین آموزشها دانست . این امر به ویژه اگر در مورد کودک ناتوان در رشد باشد , بسیار سخت تر خواهد بود . پروتکل های زیردر مورد افراد معلول در تمام سنین استفاده شده و با موفقیت همراه بوده است .
علاوه بر دانستن پروتکل های زیر ، اگر کودک قادر به مشاهده دیگران در استفاده از توالت باشد , روش خیلی مفیدی برای اوست . این امر احتمالا مسیله ی راحتی برای خانواده نیست و یا در تنظیمات خاص خانوادگی نمی گنجد.
عوامل عمده ای در موفقیت این آموزش (برنامه (toileting موثر است. برای تعیین برنامه زمانبندی , مناسب کودک سندرم داون ، باید به مدت حداقل 2-3 روز, زمان توالت کودک در نظر گرفته شود تا داده های اطلاعاتی درست و هماهنگی گردآوری شود .داده های ما در این برنامه در مورد اغلب کودکان سندرم داون همخوانی دارد .شما برای این کار ، چک شلوار خشک را انجام دهید . هر 20 -- 30 دقیقه (20 دقیقه ترجیح داده شده). اگر خوش شانس باشید ، می توانید از پوشکی که نوار تغییر رنگ , در زمان احساس رطوبت را دارد , استفاده کنید . مراقبت های ویژه خود را بنویسید, به خصوص زمان متداولی که کودک در هر روز مدفوع میکند . بیشتر مردم , زمان ثابتی برای این کار دارند که در کودکان سندرم داون هم همینطور است .
برنامه toileting
هم اکنون برنامه شما , مجموعه ای می شود تا به عنوان یک قاعده کلی ، برای نیاز کودک به توالت مورد بره برداری قرار گیرد . به طور متوسط اغلب کودکان برای ادرار ، دو برابر بزرگسالان نیاز به توالت دارند و این رقم چند برابر دفع مدفوع آنها میباشد . برنامه ی دفع مدفوع کودک طبق زمانبندی محل زندگی او میباشد . بعد از ساعت خواب یا نیمروز یا قبل از خوابیدن که زمان ثابت و مشخصی است . به دلیل یبوست رایج در کودکان سندرم داون , ممکن است تعداد دفعات در دفع مدفوع بیشتر از حد معمول باشد . این موجب نگرانی نیست . به طور مثال می توانید هر یک ساعت , یکبار او را برای ادرار و هر دو ساعت او را برای مدفوع به توالت ببرید . زمانی که برای مدفوع در توالت میمانید نیز دوبرابر زمان ادرار است .
قبل از شروع برنامه , توالت را به کودک نشان دهید و مسیله را برای او توضیح دهید . سعی کنید ارتباط مناسبی بین کودک و توالت برقرار کنید تا بتوانید تسلط او را به دست آورید . توالت , نباید تبدیل به تبعیدگاه یا محل شکنجه شود . کودک از قبل نباید نسبت به این مکان احساس ترس و ناامنی داشته باشد .
مهم است که توالت محل سرگرم کننده ای برای کودک باشد . باید اسباب بازیها و کتابهای خاص و مورد علاقه ی کودک را درآنجا قرار دهید و فقط هنگامی که کودک در توالت نشسته است به آن وسایل سرگرم کننده , دسترسی داشته باشد . همچنین موسیقی شاد و سرزنده بسیار مفید است . باید کودک برای استفاده از توالت ذوق و نشاط داشته باشد . تعریف داستان مهیج یا برنامه ریزی برای ساعتهای بعدی کودک میتواند اشتیاق او را برانگیزد .
وقتی که از کودک سندرم داون , می خواهید در توالت بنشیند ، نیروی بدنی و انرژی روحی ندارد. تجربه ثابت کرده است که او نیاز به انرژی مثبت بدون اجبار را دارد . اگر کودک نمیخواهد در توالت بنشیند ، آنجا را ترک و در زمان بعدی ادرار کردن او , دوباره سعی کنید . همچنین ساعت طولانی او را در توالت قرار ندهید . برای او زمان 6 الی 7 دقیقه ای در نظر بگیرید .
اگر فرزند شما به محض رسیدن به توالت در جلوی درب ادرار کرد , به طور شفاهی او را تشویق کنید اما جایزه را برای معامله ی بزرگ نگه دارید . به صورت گفتاری او را ستایش کنید .معمولا این عمل در اغلب کودکان رایج است و نوعی تفریح یا شیطنت یا بازی محسوب می شود . وقتی اولین بار کودک به درستی این عمل را انجام داد او را در آغوش بگیرید و جایزه ی او را از محل مخفی توالت بیرون آورده و در دستانش بگذارید . مقابل خودش از او به خاطر این عمل تعریف کنید و از اطرافیان بخواهید او را ستایش کنند .
برای دفعات بعدی می توانید از جایزه ی خوراکی استفاده کنید . در جایی دور از دسترس , در توالت ظرف شکلات یا خوراکی مورد علاقه ی او را پنهان کنید و هر بار که موفق شد, از داخل آن جایزه را به او بدهید .
اگر کودک به درستی عمل را انجام نداد یا از توالت کردن سرباز زد , او را دعوا یا تنبیه نکنید , در دفعات اولیه با لحن محبت آمیز به او یادآوری کنید , باید در توالت کارش را انجام دهد . در دفعات بعد یا زمانی که حس کردید او لجبازی میکند فقط در گفتار آرام, او را سرزنش کوتاهی کنید و همچنین , یادآوری کنید که جایزه نمیگیرد . در زمان بعدی توالت رفتن , بدون آنکه دفعه ی قبل را به خاطرش بیاورید , با حالت تفریح و بازی او را به سمت توالت راهنمایی کنید .
بعضی از کودکان از توالت فرنگی یا داخلی می ترسند . می توانید از درهای کوچکی که روی توالت قرار میگیرد یا لگن کودک استفاده کنید . اگر مجبور به استفاده از لگن هستید , هرگز لگن را داخل اتاق نیاورید . کودک باید بداند که توالت محیط خاص خود را دارد و نمی تواند این کار را در هر جایی انجام دهد . لگن را در توالت قرار دهید و برای کودک توضیح دهید , به چه دلیلی او از سرویس اصلی استفاده نمی کند . به خاطر داشته باشید تجربه های اولیه ی کودک بسیار مهم است و می تواند تاثیر مثبت یا منفی طولانی مدتی را داشته باشد .
یکی از تغییراتی که میزان موفقیت کودک را در استفاده از توالت افزایش میدهید ,تغییر 15 تا 20 دقیقه ای در پایه داده , است . به طور مثال اگر طبق زمان بندی داده , باید کودک را ساعت 4 به توالت ببرید , 15 دقیقه زودتر این کار را انجام دهید . فاصله ی هر ادرار تا ادرار بعدی در بین کودکان از 20 دقیقه تا 2 ساعت متفاوت است . همچینین دقت در خوراک روزانه و نوشیدن مایعات کودک , به شما کمک میکند تا کمتر دچار خطا شوید . به طور متوسط 30 دقیقه تا 1 ساعت بعد از نوشیدن مایعات او نیاز به توالت دارد .
بعد از مرحله ی درک , توقع مستقل عمل کردن کودک سندرم داون در استفاده از توالت را برای مدت طولانی کنار بگذارید .
من با روش جایزه و تعریف داستان , عمل کردم . این عادت از هر در , سخنی گفتن در توالت , هنوز هم در سهیل ادامه دارد .
در این روش اطلاعات جمع شده , داده های پایه نامیده می شود. پس از 2-3 روز, از داده های جمع آوری شده , به زمان متوسط بین هر توالت رفتن کودک , خواهید رسید . (کودک هر چند وقت نیاز به حمام دارد .) می توانید دقایق بیداری کودک را بر تعداد دفعاتی که توالت کرده , تقسیم کنید و به یک زمان ثابت برسید .
